Tervuerense Herder
1 Rasinformatie
Rasvereniging
De Nederlandse Vereniging voor Belgische Herdershonden (NVBH) bestaat sinds 1938.(www.nvbh.nl).
Oorsprong
Belgische Herders waren tot het einde van de 19e eeuw enkel als werkhonden van boeren en schaapherders bekend en vormden geen alleenstaand ras. Als stichters van de ras staan de dierenarts Prof. Dr. Reul, L. Van der Snickt en L. Huyghebaert bekend. De Club du Chien de Berger Belge werd op 29 september 1891 in Brussel door Prof. Dr. Reul opgericht. Op 8 mei 1892 werd te Kuregem de eerste tentoonstelling voor Belgische Herders gehouden. In hetzelfde jaar werd een rasstandaard opgesteld. (Bron: www.nvbh).
Type
Werkhond
Huidig gebruik
De Tervuerense Herder fungeert als gezinshond en waakhond.
Karakter
De Tervuerense Herder moet, net zoals zijn naaste familielid de Groenendaeler, van jongs af aan gewend raken aan kinderen en andere huisdieren, dan levert dat later geen enkel probleem op. De Terveurense Herder is aanhankelijk en is het liefst dicht bij hun baas.
Opvoeding
De Tervuerense Herder is intelligent. Het is daarom belangrijk deze hond van jongs af aan zijn plaats te leren kennen. Dan biedt hij als hij ouder is weinig problemen, al zal de Tervuerense Herder altijd blijven proberen promotie te maken in de roedel.
Algemeen beeld
De Tervuerense Herder is middelmatig groot en harmonisch gebouwd.
Bouw
Het lichaam van de Terveuerense Herder is niet te breed, maar wel diep. Rug is recht, buik matig opgetrokken. Benen zijn stevig en middelmatig lang. De hals is tamelijk lang, en zonder keelhuid.
Vacht en onderhoud
Kort op het hoofd, de oren en de voorkant van de benen, lang op het lichaam en langer om de hals, aan de achterkant en aan de staart. De Tervuerense Herder mag niet te veel gekamd of geborsteld worden, aangezien anders de dikke ondervacht beschadigd zou kunnen worden. Tijdens de rui kan een grof getande kam wel goede diensten bewijzen.
Staart
De staart van de Tervuerense Herder is middelmatig lang en wordt laag gedragen. Stevig aangezet en met krachtige basis. In rust wordt de staart omlaag hangend gedragen. In beweging iets hoger gedragen. Nooit omhoog gekruld of naar een kant gebogen.
Kleur
Vaalrood met zwarte punten, liefst met zwart masker. Dubbele pigmentatie is karakteristiek voor de Tervuerense Herder: de punt van elke lichtgekleurde haar is zwart. Masker mag niet boven de ooglijn uitkomen, oren zijn grotendeels zwart. De staart van de Tervuerense Herder heeft een zwarte punt.
Hoogte en gewicht
Schofthoogte Tervuerende Herder reu: 61 - 66 cm, Tervuerense Herder teef: 56 - 61 cm. Gewicht 20 tot 30 kilogram.
2 Rasgebonden ziekten (erfelijk en anatomisch)
2.1 Erfelijke ziekten2.2 Anatomisch gerelateerde ziekten
2.1 Erfelijke ziekten
Deze aandoeningen komen bij dit ras vaker voor dan gemiddeld en zijn bewezen erfelijk of er bestaat een zwaar vermoeden dat de ziekte erfelijk is. Het wel of niet optreden van de ziekte is sterk afhankelijk van de manier van overerving van de genen van de ouderdieren. >> Lees meer over erfelijkheid en overerving .
Veel voorkomend
Belangrijke en relatief veel voorkomende aandoeningen in dit ras. Deze aandoeningen kunnen ernstige gevolgen hebben voor de gezondheid en medisch en/of chirurgisch ingrijpen noodzakelijk maken.
- geen gedocumenteerde aandoeningen
Minder vaak voorkomend
Minder vaak voorkomende en/of minder ernstige aandoeningen bij dit ras.
- geen gedocumenteerde aandoeningen
Sporadisch voorkomend
Deze aandoeningen komen slechts sporadisch voor bij dit ras.
- geen gedocumenteerde aandoeningen
2.2 Anatomisch gerelateerde aandoeningen
Deze aandoeningen zijn op zich niet erfelijk maar komen vaker voor door de anatomische bouw van dit ras. Deze anatomische bouw is wel weer erfelijk en de kenmerken behoren zelfs tot de raskenmerken.
- geen gedocumenteerde aandoeningen
Heeft u nog vragen naar aanleiding van dit artikel of genoemde aandoeningen? Neemt u dan contact met ons op, wij staan u graag te woord. Mist u nog belangrijke informatie op deze pagina? Stel ons dan op de hoogte via de mail.
